Hz. Ömer’in dedesi Nufeyl’in iki oğlu vardı: Amr ve Hattab. Amr değerli biriydi. Fakat Amr’ın oğlu ve Hz. Ömer’in yeğeni Zeyd öyle yüksek bir zekâya ve soylu bir yaradılışa sahipti ki, henüz Efendimize Peygamberlik verilmeden evvel putperestliği terk ederek tevhid inancını kabul etmişti. Bundan dolayı, Ömer’in ailesi tevhid esasına yabancı değildi. Ayrıca insanları İbrahim’in dinine çağıran bu Zeyd’in oğlu Said, Ömer’in kız kardeşi Fatma ile evliydi ve her ikisi de müslüman olmuştu. Said, Fatma’yı ikna ederek beraber İslâmiyet’i kabul etmişlerdi. Aynı aileden seçkin bir şahsiyet olan Nuaym b. Abdullah da müslüman olmuştu. Fakat Ömer’in kendisi bu yeni dini kabul etmedikten başka müslüman olanların amansız bir düşmanı kesilmişti. İlk olarak, dinini değiştirip yeni dine girdiğini öğrendiği evindeki köle kız Lebine’yi olmadık işkenceler yapmaya başladı. Lebine, onun öfkesinin hedefi haline gelmişti. Ömer bu kızı yoruluncaya kadar döver, işkencesine ara verdiğinde ise “Biraz soluklanayım, seni yine döveceğim!” derdi. Lebine’den başka da her kim olursa olsun eline düşen kimselere aynı şekilde davranırdı. Ömer’in yaptığı bu işkencelere rağmen dinini değiştirip İslâmiyet’i terk eden olmamıştı. Böylece kimseyi dininden döndüremeyeceğini anladı. Buna daha da çok öfkelenen Ömer, son çare olarak yeni dinin kurucusu sandığı Muhammed’i (sav) ortadan kaldırmaya karar verdi. Gerçekte ise O (sav) kendisine verilen bu görevi Allah’tan almıştı. Ömer bu niyet ve karala silahlanarak evden çıktı. Onun bu halini görenler başına gelecekleri bilseler gülerlerdi. Zira Ömer, dinin kökünü kazımaya değil Müslüman olmaya gidiyordu.
Ömer yolda Nuaym b. Abdullah’la karşılaştı. Nuaym onun yüzündeki öfkeyi ve kararı sezmiş ve nereye gittiğini sormuştu. Ömer niyetini açıklayınca Nuaym ona “Sen önce kendi ailene bak! Kız kardeşin ve enişten de Müslüman oldu!” karşılığını verdi. Bunu duyan Ömer yolunu değiştirdi ve kız kardeşinin evine yöneldi. Ömer eve yaklaştığı zaman kız kardeşi Fatma Kur’an okuyordu. Gelenin kim olduğundan şüphelendiği için derhal okuduğu sayfaları sakladı. Fakat Ömer kız kardeşinin sesini duymuştu. Ona ne okuduğunu sordu. Fatma “Hiç” dedi “Bir şey değil!” Bunun üzerine iyice öfkelenen Ömer “Benden bir şeyi saklayamazsın. Her şeyi biliyorum. İkinizin de sapıttığını duydum!” dedi ve eniştesi Said’ i dövmeye başladı. Araya girmeye çalışan kız kardeşini de dövdü. Bunun üzerine Fatma ona, “Ömer! Ne yaparsan yap bizi dinimizden vazgeçiremezsin!” diye haykırdı.
Bu kararlılık karşısında iyice şaşıran ve kız kardeşinin yüzünü gözünü kanlar içinde gören Ömer etkilendi, durgunlaşarak ve gözleri yaşararak “Bana okuduklarını göster.” dedi.
Fatma, deri parçaları üzerine yazılmış Kur’an sayfalarını çıkararak kardeşine gösterdi. Ömer okumaya başladı:
“Göklerdeki ve yerdeki her şey Allah’ı tespih etmektedir. O, mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir. Göklerin ve yerin hükümranlığı yalnızca O’nundur. Diriltir, öldürür. O her şeye hakkıyla gücü yetendir. O, ilk ve sondur. Zâhir ve Bâtın’dır. ( Allah’ın ilk ve son olması, varlığının bir başlangıcı ve sonu olmaması demektir. Allah’ın Zahir ve Bâtın olması ise O’nun varlığının, varlığına delalet eden delillerle açık olması, bununla birlikte gözle görülememesi ve akılların, mahiyetini kavrayamaması demektir.) O, her şeyi hakkıyla bilendir. O, gökleri ve yeri altı günde (altı evrede) yaratan, sonra Arş’a (Arş, kudret ve hakimiyet tahtı, sınırsız kudret makamı demektir.) kurulandır. Yere gireni, ondan çıkanı, gökten ineni, oraya yükseleni bilir. Nerede olsanız, O sizinle beraberdir. Allah bütün yaptıklarınızı hakkıyla görendir. Göklerin ve yerin hükümranlığı O’nundur. Bütün işler ancak ona döndürülür. Geceyi gündüze sokar, gündüzü de geceye sokar. O, göğüslerin özünü (kalplerde olanı) hakkıyla bilendir. Allah’a ve Resûlüne iman edin ve sizi üzerinde tasarrufa yetkili kıldığı maldan, (Allah yolunda) harcayın. İçinizden iman edip de (Allah yolunda) harcayanlar var ya; onlar için büyük bir mükâfat vardır.” (HADİD SURESİ, 1-17)
“Allah’a ve Resulüne iman edin…” ayetine geldiği zaman Ömer kendinden geçerek şehadet getirdi.
Bu sırada Peygamber (sav) Safa tepelerinde bulunan Erkam’ın evinde kalıyordu. Ömer bu eve gelerek kapıyı çaldı. Onun yalın kılıç, silah kuşanmış olarak geldiğini gören sahabeler tedirgin oldular. Müslüman olduğundan haberleri yoktu. Bu sırada Peygamberle beraber bulunan Hz. Hazma (ra), “Bırakın gelsin Eğer iyi bir niyetle geldiyse ne âlâ. Yok, niyeti kötüyse onun başını kendi kılcıyla uçururum.” dedi.
Ömer’in içeri girmesi üzerine bizzat ona yaklaşan Hz. Peygamber (sav) onun elbisesinden tutarak yakasından yakaladı:
“Ömer! Ziyaret sebebini öğrenelim!” buyurdu.
Peygamberin sesi ve sorusundan etkilenen Ömer, büyük bir teslimiyet içinde, “Müslüman olmaya geldim!” dedi. Ömer’in bu cevabı karşısında Efendimiz (sav) yüksek sesle “Allahu Ekber!” diye nida etti. Buna orada bulunan bütün sahabeler de iştirak ettiler.
Hazreti Ömer’in Müslüman olması İslâm tarihinde bir dönüm noktası teşkil eder. Hazreti Ömer’in İslâmiyet’i kabulü, vahyin altıncı senesine tesadüf etmektedir.
Hazreti Ömer
İmam Şibli TİMAŞ yayınları/39-42.sayfalar
|
