SULAR VADİSİNDEKİ SOKAK İFTARI
iftar davetleri&iftar sofrası
Bu Ramazan da geçtiğimiz Ramazanlardaki gibi belediyelerin halk iftarlarını bol miktarda düzenledikleri bir ramazan oluyor. Tabii bu iftarları buralar da düzenlemek yerine, Somali’ye göndererek gerçek ihtiyaç sahipleriyle paylaşarak, bu durumu farklı bir şekilde değerlendiren belediyeler de vardı. Ancak Başakşehir Belediyesi tercihini burada vermekten yana kullananlardan olmuştu. Vadide düzenlediği Ramazan etkinliklerine ek olarak bir de sokak iftarı düzenlemişti. Evde böylesi bir iftara katılımın doğru olup olmadığı konusunda bir süre değerlendirme yaptıktan sonra, katılma konusunda karar verdik. Zira böylesi iftarların ilk çıkış amacı bildiğim kadarıyla iftara yetişemeyen ve ihtiyaç sahiplerinin belki de kimliklerini belli etmeden katılabildikleri ortamlardı diye hatırlıyorum. Ancak zamanla birçok şey de olduğu gibi, kimi zaman bu tür manevi geleneklerde de abartıya kaçılabiliyor.
Daha önce hiç iftar çadırına veya sokak iftarına katılmamış olmanın getirdiği bir merak ve zaten programın biz katılmasak dahi günler öncesinden düzenlenmiş, planlanmış olması katılmamızı sağlayan etkenlerden birkaçı oldu.
İftarın 30 bin kişi için düzenleniyor oluşu ve acaba bu kadar katılım olur mu yoksa fazlası mı olur gibi sorular da muhabbetimizin konularından biriydi. Bu yüzden iki saat erkenden gitmeye karar verdik. Çocuklarla birlikte yollara düştük. Yollara düştük diyorum çünkü bir hayli uzunca bir vadi buradaki. Başak şehirdeki sular vadisi gerçekten yürü yürü bitmeyen bir vadi olmuş. Neredeyse bir başından öbür ucuna yürüdük diyebilirim. Yürürken bir taraftan da iftarın düzenleneceği alanı görebilmek için sabırsızlanıyorduk.
.jpg)
Nihayetinde masaların bir kısmını görebildik. İlk önce hemen ilk girdiğimiz yerdeki masalara oturduk. Ancak kız kardeşimle birlikte sonu gözükmeyen bu masaları merak edip, küçük bir keşfe çıktık. İftar masaları yaklaşık bir kilometrelik bir uzunluğa sahipti. İlk geldiğimiz de masaların büyük bir kısmının boş olması sonucu, diğer uçtaki konuşmalar için kurulmuş olan sahnenin yakınlarında bir yere oturmaya kara verdik. Bu arada hala acaba bu kadar masa dolar mı sorularını da sormaya devam ediyorduk. Sanırım bu endişe organizasyondan sorumlu olanlarda da bir miktar vardı.
Neyse ki iftara yarım saat kala masalar büyük bir hızla doldu.
Programa Başakşehir Belediye Başkanı Mevlüt Uysalın yanı sıra, Büyükşehir Belediye Başkanı Kadir Topbaş da davetliydi. İftar saatiyle birlikte Kadir Topbaş masaların arasında dolaşarak iftarı davetlilerle paylaştı. Bir ara “burası ne kadar uzunmuş” dediğini duyduk.
İftar mönüsü merak edenler için; mercimek çorbası, haşlama et, pilav, hurma, ayran ve sudan oluşmaktaydı. Ha bir de ekmek. Zira hakkında birçok atasözü ve deyimin olduğu bu nimet yurdumuz da en çok ziyan edilen gıdalar arasında. “Bir lokma kuru ekmeğe muhtaç” insanlık var iken, tonlarca ekmeğin her gün atıldığı bir memleketteyiz maalesef.
Gelelim iftar sonrası duruma. Sanırım bu tür organizasyonların ben de en çok merak uyandıran kısmı yemeklerin ne kadarının yenip yenmeyeceği oluyor. İftar sonrası dönüş yolunda yemeklerden yana bir sıkıntı yoktu. Ancak bu kadar çok katılımın olduğu bir iftar davetinde doğal olarak yemeklerin sıcak muhafazası için hazır ürünlerin kullanılması, sonuçta büyük bir çöp yığının oluşmasına yol açmıştı. Böylesi bir yeşilliğin arasında sanırım insan bundan daha çok rahatsız oluyor. İnşallah bu çıkan çöpler geri dönüştürülebiliyordur. Dönüş yolculuğunda bir bayanın pet şişelerin kapaklarını topladığın gördüm. Kardeşim bunlardan belli bir sayı da toplanıldığında karşılığında tekerlekli sandalye alınıyormuş dedi. Bu da bu iftarın en sevindirici taraflarından birisiydi bence.
Bir diğer şey de her zaman ki gibi ekmeklerin akıbeti konusu. Birçok ev sofrasında da olduğu gibi burada da bazı ekmeklerin sofralarda yarım bırakıldığını gördüm. Aslında bu tür ortamlarda fazladan birkaç kişiyle belediyeler bu ekmekleri toplayarak değerlendirebilirler diye düşündüm. Özellikle son zamanlarda bazı vatandaşların ekmekleri boş alanlara kuşlar için bırakmaları bir emsal teşkil edebilirdi. Özellikle Başakşehir şehrin dışında kurulmuş olmasının getirdiği bir avantaja ve bundan kaynaklanan hayvan türüne sahip. Bir nevi onlar Başakşehirin eski ev sahipleri aslında. Bundan dolayı insanlar kadar onları da düşünmek lazım. Bu ev sahiplerinden bir tanesi de kirpiler. Çalıların arasında zaman zaman rastlayabileceğiniz Başakşehir sakinlerinden birisi kirpiler. Mesela geçenler de bir kirpinin ekmek yediğini görmüş oğlum. Onların doğal ortamlarını işgal ediyorsak, onlara karşı da bir borcumuz var diye düşünüyorum. Bu konu da belediyelerin sadece insanlar için değil, doğal hayatın devamı ve yaratılan can sahibi her şeye karşı sorumluluk bilinciyle hareket etmeleri dileğiyle. Umarım şehir planın oluştururken onlar için de bir şeyler düşünürler. İngiltere’de evlerin arkasında ağaçlarda dolaşan sincaplar gibi bizlerin de çalıların arasında özgürce dolaşan kirpilerimiz neden olmasın. Bu hak bizlerin olduğu kadar onların da.
“Müslüman bir kişi bir ağaç diker de ondan insan, hayvan veya kuş yerse bu yenen şey kıyamete kadar o kimseye sadakadır.” H.Ş. |
